Brzydkie kaczątko - Hans Chrystian Andersen

Hans Chrystian Andersen - Brzydkie kaczątko
Wolne Lektury
Ebook - format ePub

Kiedy mnie znudzi czytanie większych  powieści, zaglądam na portal Wolnych Lektur. Tam podczytuję jakieś krótkie kawałki ( niekoniecznie głodne ). Tym razem znowu baśń Andersena, baśń znana i przez dzieci lubiana. I ja tę baśń znałam, czytałam w dzieciństwie wielokrotnie i zdawałoby się, że nic w baśni nie jest w stanie mnie zaskoczyć. I otóż - zaskoczyło. Nie treść na mnie robiła wrażenie, a klimat tej baśni. Początkowo pełna sielanka. Momentami bywa nawet dowcipnie. (że ja tego kiedyś nie widziałam). Kiedy kacza rodzina pojawia się na świecie, a z nią coś, co kaczki nie przypomina, mama kaczka rzecze:

„-Ogromne pisklę (…) i do żadnego z moich niepodobne. Czyżby to rzeczywiście było indycze jajko? No, o tym się przekonamy: musi iść do wody, choćbym je miała wciągnąć za łeb własnym dziobem!”

Mama-kaczka kocha wszystkie dzieci, dziwadło też. Ale wkrótce los dziwadła się odmienia. Z trudem brnę przez opisy, kiedy to całe towarzystwo sprzysięgło się przeciw brzydactwu. I za co? Nawet tak naprawdę to coś brzydkie nie jest. Codziennie chadzam na spacery nad miejskie jeziorko, po którym pływa para łabędzi z trójką młodych. I nie wydaje mi się, że młode łabędzie są brzydkie, wprawdzie nie są białe, ale  szaro-beżowe, co wcale nie ujmuje im uroku. 
Cóż, zwierzęca gromada z baśni ma jednak zupełnie inne zdanie na ten temat i pastwi się nad nieszczęśnikiem. Cierpię razem z brzydką kaczuchą i nawet szczęśliwe zakończenie nie jest w stanie złagodzić przykrych doznań, przynajmniej moich. Bo czy "brzydactwo" zapomniało o okropnych doznaniach? Raczej wątpię, choć kiedy:

"Rozpostarł skrzydła, które zaszumiały głośno, podniósł do góry szyję wdzięcznym ruchem i z głębi serca zawołał radośnie: - Nie marzyłem o takim szczęściu – nie marzyłem!"