Stieg Larsson
Zamek z piasku, który runął. Cz.3, t.1 i t.2
Czarna Seria Kolekcja
Wydawnictwo Czarna Owca
Rok wydania 2014
Trzecia i ostatnia część "Millenium". Popularnie zwana kryminałem, tu zapewne od tego miana odbiega. Raczej jest to thriller polityczny odsłaniający kulisy działania służb specjalnych i władzy.
"Zamek z piasku..." rozpoczyna się dokładnie w tym momencie, w którym kończy się część druga. Do szpitala zostaną przewiezione dwie osoby w stanie ciężkim. Osoby, które są dla siebie śmiertelnymi wrogami. Choć życie Salander wisi na włosku, to dalej toczy się przeciwko niej dochodzenie. Wycofano wprawdzie zarzut zabójstwa pary dziennikarzy i opiekuna prawnego, ale zostaje oskarżona o ciężkie uszkodzenia ciała Zalachenki. Przebywa zamknięta na oddziale szpitalnym, bez kontaktu ze światem zewnętrznym. Ma jednak przyjaciół, którzy robią wszystko, by pomóc wrócić Salander do normalnego świata.
Sprawa nie jest prosta, bo za wyeliminowaniem Lisbeth stoją służby specjalne. Jaki związek ma zwykła dziewczyna z wielką polityką? Komu zawadza i w czym zagraża? Rozwiązania zagadki podejmują się ludzie, którym Lisbeth nie jest obojętna, ale im bardziej są dociekliwi, tym większe brudy wychodzą na jaw.
Część ostatnia jest chyba najbardziej intrygującą częścią. Jest tu i wielka polityka, morderstwa na zlecenie, dociekliwi dzienikarze śledczy i sala sądowa, na której prym wiodą Salander i jej adwokat. Autor ani na chwilę nie zwalnia tempa akcji, wciąż coś się dzieje. Zaskakuje mnogość postaci, które jednak nie zaciemniają obrazu, nie komplikują odbioru. Ani na moment czytelnik nie gubi sie w tym tłumie, bo tłum ten nie staje się ani na moment anonimowy. Jest różnorosny, barwny, ze swoimi atutami i słabostkami, jest też groźny i nieprzewidywalny.
Pierwszą część czytałam, kiedy tylko wybuchła "larsson-mania". Przyznam, że byłam pełna podziwu dla autora za przedstawienie w sposób bardzo drobiazgowy i przekonywujący śledztwa, jakie prowadził Blomkvist w sprawie tajemniczego zaginięcia młodej dziewczyny - Harriet Vanger. Mniej zachwyciły mnie drastyczności, wręcz sadystyczne upodobania jednego z bohaterów. Po latach przemogłam się, wróciłam do lektury, ale z pominięciem części pierwszej. I dziś z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że powieść fantastyczna, choć mocno rozbudowana i, jak juz wspominałam, z mnogością postaci, nie nuży ani przez moment, a porywa i zaskakuje. Coraz bardziej z każdym tomem. I przyznam, że choć literaturę skandynawską lubię, to sensacje omijałam z daleka. Larsson stał się moją furtką do skandynawskiego kryminału. I chyba dobrze, bo właśnie zauroczył mnie Nesser.
Przeczytane w ramach wyzwań:
Czytamy kryminały
Czytamy serie wydawnicze
Grunt to okładka
Kapitan Żbik & Skandynawowie
Klucznik - śmierć w rozdziale
Zamek z piasku, który runął. Cz.3, t.1 i t.2
Czarna Seria Kolekcja
Wydawnictwo Czarna Owca
Rok wydania 2014
"Zamek z piasku..." rozpoczyna się dokładnie w tym momencie, w którym kończy się część druga. Do szpitala zostaną przewiezione dwie osoby w stanie ciężkim. Osoby, które są dla siebie śmiertelnymi wrogami. Choć życie Salander wisi na włosku, to dalej toczy się przeciwko niej dochodzenie. Wycofano wprawdzie zarzut zabójstwa pary dziennikarzy i opiekuna prawnego, ale zostaje oskarżona o ciężkie uszkodzenia ciała Zalachenki. Przebywa zamknięta na oddziale szpitalnym, bez kontaktu ze światem zewnętrznym. Ma jednak przyjaciół, którzy robią wszystko, by pomóc wrócić Salander do normalnego świata.
Sprawa nie jest prosta, bo za wyeliminowaniem Lisbeth stoją służby specjalne. Jaki związek ma zwykła dziewczyna z wielką polityką? Komu zawadza i w czym zagraża? Rozwiązania zagadki podejmują się ludzie, którym Lisbeth nie jest obojętna, ale im bardziej są dociekliwi, tym większe brudy wychodzą na jaw.
Część ostatnia jest chyba najbardziej intrygującą częścią. Jest tu i wielka polityka, morderstwa na zlecenie, dociekliwi dzienikarze śledczy i sala sądowa, na której prym wiodą Salander i jej adwokat. Autor ani na chwilę nie zwalnia tempa akcji, wciąż coś się dzieje. Zaskakuje mnogość postaci, które jednak nie zaciemniają obrazu, nie komplikują odbioru. Ani na moment czytelnik nie gubi sie w tym tłumie, bo tłum ten nie staje się ani na moment anonimowy. Jest różnorosny, barwny, ze swoimi atutami i słabostkami, jest też groźny i nieprzewidywalny.
Pierwszą część czytałam, kiedy tylko wybuchła "larsson-mania". Przyznam, że byłam pełna podziwu dla autora za przedstawienie w sposób bardzo drobiazgowy i przekonywujący śledztwa, jakie prowadził Blomkvist w sprawie tajemniczego zaginięcia młodej dziewczyny - Harriet Vanger. Mniej zachwyciły mnie drastyczności, wręcz sadystyczne upodobania jednego z bohaterów. Po latach przemogłam się, wróciłam do lektury, ale z pominięciem części pierwszej. I dziś z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że powieść fantastyczna, choć mocno rozbudowana i, jak juz wspominałam, z mnogością postaci, nie nuży ani przez moment, a porywa i zaskakuje. Coraz bardziej z każdym tomem. I przyznam, że choć literaturę skandynawską lubię, to sensacje omijałam z daleka. Larsson stał się moją furtką do skandynawskiego kryminału. I chyba dobrze, bo właśnie zauroczył mnie Nesser.
Przeczytane w ramach wyzwań:
Czytamy kryminały
Czytamy serie wydawnicze
Grunt to okładka
Kapitan Żbik & Skandynawowie
Klucznik - śmierć w rozdziale
"Zamek z piasku który runą" jest chyba najlepszą książką z całej serii. Mimo, że przeczytałam ją już dość dawno lubię do niej wracać.
OdpowiedzUsuńTeż tak uważam. Pewnie i ja kiedyś zajrzę do książki ponownie.
UsuńWedług mnie cała trylogia zasługuje na uwagę.
OdpowiedzUsuńTo świetna książka, przyznaję.
UsuńTrzecia część była dla mnie najbardziej sensacyjna, wymagająca licznych przemyśleń i skupienia. Według mnie różni się ona bardzo od dwóch poprzednich, ale niczym im nie odbiega i jest równie pasjonująca. I dla mnie także Larsson stał się początkiem przygody ze skandynawskim kryminałem ;)
OdpowiedzUsuńI może najbardziej poważna. Mocno umieszczona w realiach. Czytając ma się wrażenie, że zło czyha wszędzie, że państwo stanowi marną ochronę dla obywatela.
UsuńMillenium wciąż przede mną. Pierwszy krok zrobiłam kupując kiedyś trylogię córce na gwiazdkę więc ja mam.
OdpowiedzUsuńI ja długo do Millenium dojrzewałam. Pewnie bym nie przeczytała, ale właśnie córka kiedyś wyraziła chęć posiadania trylogii. Kupiłam jej i sama przeczytałam. Dobrze mieć czytające dzieci. Motywują ;)
Usuń